

Kurumuş yapraklarını dökmüş menekşeSusuzluğunu duyuramamış güzel bülbüleGözyaşlarıyla ıslatmış garip toprağınıBülbül şakırken ağaç dallarında.Eski güzelliğinden eser kalmamışYalnızlık onu biçare bırakmışBülbül daldan dala coşup gezerkenMenekşe ölüyormuş günden güneSon gündoğumu ve günbatımı derkenSon nefes alışlarını yaşamış geceyarısıGüzel bir sabahın eşiğindeBülbül menekşeye su getirivermişDeli gönül çağlar esersinGönülden gönüle aşk eylersinBir vakit aklına sevdiceğin gelinceOnu aynı güzellikte bekler mi bilirsin
1 yorum:
cok guzel bi anlatım harika
Yorum Gönder