Onun Sevgisi

Bir kağıt ve bir kalem önümdeKalbimdekileri yazmak isterkenKalem bile ağlamaktan mürekkebini kurutmuşÜstelik hüzünlü mısralarda ucunu kırmışO bile dayanamamış bu acıyaPeki ben nasıl hala yaşıyorumBunu defalarca sordum kendimeCevabı aynı soruda gizliymişFarkına vardım ama geç oldu birazBir gençlik kadar... sadeceOysa tatlı bir rüyaydı yaşamSadece ben vardım hayattaDiğerleri ise bambaşkaydı yaşamımdaBir tek ben mutluydum hayattaBaşkası yoktu mutluluğumu anlayabilenFarketmem zor oldu bunuÇok zor hem de...İnsanlar hayatımdan, mutluluğumdanÇalıp götürürken ben onları hala seviyordum,Oysa hepsi yalanmış...Yalanmış insanların sevgisi, gerçekliğiYaşam için savaşmak gerekiyormuşBelki de yapabilirim dedim Ayaklarımın üstünde durabilirimKimseye muhtaç olmadanKimseye laf söylettirmedenKendi başıma yeniden mutluluğumu kazanabilirdimYapabilirdim...İnanıyordum kendimeAma bazen yanılabiliyor insanBunu da öğrendim hayattan...Daha bir çok şey gördüm, yaşadımTutundum hayata ve sarıldım tüm gücümleİnandığım şeylerin hepsini başardımGel gör ki bazı şeylere gerçekten gücü yetmiyor insanınHele de elle tutulabilir bir şey değilse bunlarEn güzel sevgileri serptim kalbimeBüyüttüm onları insanlara dağıttımEn tatlı gülümseyişler açtı yüzümdeYeniden gülümsettim herkesi yeryüzündeBir de sihirli bir şey duydum çevreden"Aşk" diye seslenirlerken işittim birdenGün geldi onu da yaşadımBir yerde, bir kişide, bir isimdeYalnızca bir kalpte,En güzel sözleri işittim ondanEn mutlu anları yaşadım hayattaSevginin doruğunuAşkın ne olduğunuVe bir canın bir canaSadece sevdiği için feda olabileceği anladımBir hayatın bütün tatlarını yaşadımAcı, hüzün, mutluluk, sevgiBir de onun sevgisiTanımlanırsa: "Aşk", diye geçer kendisi.